بیماری ام اس ، یک بیماری خودایمنی پیچیده و چالش برانگیز است که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد.
بیماری ام اس یک بیماری عصبی مزمن است که در درجه اول مغز و نخاع را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری به عنوان یک بیماری خودایمنی طبقه بندی می شود، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت های آن حمله می کند. در مورد ام اس، سیستم ایمنی غلاف محافظ میلین اطراف رشته های عصبی را هدف قرار می دهد که منجر به مشکلات ارتباطی بین مغز و بقیه بدن می شود.
انواع ام اس
انواع مختلفی از ام اس وجود دارد که هر کدام ویژگی ها و الگوهای پیشرفت خود را دارند:
ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS): این شایع ترین نوع است که با دوره هایی از شعله ور شدن علائم و به دنبال آن بهبود نسبی یا کامل مشخص می شود.
MS پیشرونده ثانویه (SPMS): پس از یک دوره عود و بهبودی، برخی از افراد مبتلا به RRMS به SPMS تبدیل می‌شوند و علائم را به طور مداوم بدتر می‌کنند.
ام اس اولیه-پیشرونده (PPMS): در PPMS، علائم به طور پیوسته از شروع بدتر می شوند، بدون دوره های بهبودی مشخص.
ام اس پیشرونده عود کننده (PRMS): این نادرترین شکل ام اس است که با پیشرفت مداوم علائم همراه با عودهای گاه به گاه مشخص می شود.
در حالی که علت دقیق ام اس همچنان موضوع تحقیقات است، اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و ایمنی است. برخی تئوری ها نشان می دهند که عفونت های ویروسی و کمبود ویتامین D نیز ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشد.
علائم بیماری ام اس
مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری عصبی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم ام اس بسته به فرد و شدت بیماری می تواند بسیار متفاوت باشد. برخی از علائم رایج ام اس عبارتند از:
- خستگی
- بی حسی یا گزگز در اندام ها
- ضعف در اندام ها
- مشکل در هماهنگی و تعادل
- مشکلات مثانه یا روده
- مشکلات بینایی، مانند دوبینی یا کوری در یک چشم
- اختلالات شناختی، مانند مشکل در حافظه یا تمرکز
تشخیص معمولاً شامل ترکیبی از تاریخچه پزشکی، معاینات عصبی و تکنیک های تصویربرداری پیشرفته مانند اسکن MRI است.
درمان و توانبخشی
در حالی که هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد، گزینه های درمانی مختلفی برای مدیریت علائم، کند کردن پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی در دسترس هستند. اینها ممکن است شامل داروها، فیزیوتراپی و کاردرمانی و اصلاح شیوه زندگی باشد.
توانبخشی ام اس به رویکردی چند رشته ای اشاره دارد که هدف آن پرداختن به چالش های مختلف فیزیکی، شناختی و روحی – روانی است که افراد مبتلا به ام اس ممکن است با آن مواجه شوند. هدف اصلی به حداکثر رساندن استقلال، بهینه سازی عملکرد روزانه و بهبود کیفیت کلی زندگی است.
برنامه های توانبخشی
فیزیوتراپی
فیزیوتراپیست ها روی تقویت عضلات، بهبود راه رفتن و بهبود عملکرد کلی بدن کار می کنند. آنها ممکن است از تکنیک هایی مانند ورزش، درمان دستی و وسایل کمکی استفاده کنند.
کاردرمانی
کاردرمانگران به افراد مبتلا به ام اس کمک می کنند تا مهارت های مورد نیاز برای فعالیت های روزانه از جمله لباس پوشیدن، آشپزی و کار کردن را دوباره به دست آورند. آنها همچنین در مورد تجهیزات تطبیقی مشاوره می دهند.
گفتاردرمانی
گفتار درمانگران به مشکلات گفتاری و ارتباطی و همچنین مشکلات بلع که ممکن است در ام اس ایجاد شود کمک می کنند.
توانبخشی شناختی
برای کسانی که چالش های شناختی را تجربه می کنند، برنامه های توانبخشی شناختی می تواند حافظه، توجه، حل مسئله و مهارت های تصمیم گیری را بهبود بخشد.
درمانگران ما در مرکز درمان در منزل خدمات تخصصی کاردرمانی در منزل و فیزیوتراپی در منزل را برای توانبخشی بیماران مبتلا به ام اس ارائه می دهند.
بیشتر بخوانید :