عوارض سکته مغزی ، بسته به شدت سکته مغزی ، نوع آن و محل آن در هر فردی متفاوت است. سکته مغزی یک رویداد پزشکی جدی است که زمانی رخ می دهد که جریان خون به بخشی از مغز قطع شود یا به شدت کاهش یابد. وقفه در جریان خون با قسمتهای مختلف مغز می تواند باعث آسیب به بافت مغز شود و منجر به انواع علائم ناتوان کننده شود. شدت عوارض سکته مغزی بسته به اندازه و محل ناحیه آسیب دیده مغز می تواند از خفیف و موقت تا شدید و دائمی متغیر باشد.
علائم سکته مغزی عبارتند از :
- بی حسی یا ضعف ناگهانی در صورت، بازو یا پا، به خصوص در یک طرف بدن
- گیجی ناگهانی، مشکل در صحبت کردن، یا مشکل در درک گفتار
- مشکل دید ناگهانی در یک یا هر دو چشم
- مشکلات ناگهانی در راه رفتن، سرگیجه، از دست دادن تعادل یا هماهنگی
- سردرد شدید ناگهانی بدون علت شناخته شده
- مشکل ناگهانی در هماهنگی و تعادل
- شروع ناگهانی مشکل در بلع
- تاری دید یا از دست دادن ناگهانی بینایی در یک یا هر دو چشم
- مشکل در حافظه، درک یا سایر عملکردهای شناختی
توجه به این نکته ضروری است که این علائم بسته به نوع سکته مغزی (ایسکمیک یا هموراژیک) و قسمتی از مغز که تحت تأثیر قرار گرفته است می تواند متفاوت باشد. اگر شما یا کسی که می شناسید هر یک از این علائم را تجربه کردید، مهم است که فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید زیرا سکته مغزی می تواند یک اورژانس تهدید کننده زندگی باشد.
تشخیص و درمان زودهنگام سکته مغزی برای به حداقل رساندن عوارض و بهبود نتایج ضروری است. مراقبت های پزشکی سریع می تواند به کاهش خطر آسیب مغزی و به حداکثر رساندن پتانسیل بهبود کمک کند. علاوه بر این، اتخاذ یک سبک زندگی سالم، از جمله ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل و حفظ وزن مناسب، می تواند به طور قابل توجهی خطر سکته مغزی و عوارض مرتبط با آن را کاهش دهد. نظارت منظم بر فشار خون، سطح کلسترول و قند خون نیز برای جلوگیری از سکته مغزی و حفظ سلامت کلی قلب و عروق بسیار مهم است.
عوارض انواع سکته مغزی
دو نوع اصلی سکته مغزی وجود دارد: سکته مغزی ایسکمیک و سکته هموراژیک که می توانند عوارض زیادی را برای فرد مبتلا ایجاد کنند.
- نقایص عصبی: اینها بارزترین و ناتوان کننده ترین علائم سکته مغزی هستند. آنها می توانند شامل ضعف یا فلج عضلانی در یک طرف بدن، مشکل در صحبت کردن یا بلع، مشکلات بینایی و اختلالات شناختی مانند از دست دادن حافظه یا مشکل در تفکر و تصمیم گیری باشند.
- ادم مغزی: تورم بافت مغز می تواند پس از سکته مغزی رخ دهد که بر ساختارهای مغزی اطراف فشار وارد کرده و باعث آسیب بیشتر شود. این تورم می تواند منجر به سردرد، حالت تهوع، استفراغ و حتی کما شود.
- تشنج پس از سکته: تشنج می تواند در حدود 5 تا 10 درصد از بازماندگان سکته در چند هفته یا ماه های اول پس از سکته رخ دهد. آنها ممکن است توسط خود سکته مغزی یا داروهای مورد استفاده برای درمان علائم سکته ایجاد شوند.
- ترومبوز ورید عمقی (DVT) و آمبولی ریه (PE): بی تحرکی پس از سکته، خطر تشکیل لخته خون در پاها (DVT) و حرکت به سمت ریه ها (PE) را افزایش می دهد. این عوارض می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
عوارض طولانی مدت سکته مغزی
سکته مغزی همچنین می تواند اثرات طولانی مدتی بر سلامت و رفاه کلی فرد داشته باشد. این اثرات می تواند شامل موارد زیر باشد:
کاهش تحرک: ضعف یا فلج عضلانی می تواند پس از سکته مغزی ادامه یابد و بر توانایی فرد برای راه رفتن، لباس پوشیدن، حمام کردن و انجام فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد.
اختلالات گفتار و زبان: آفازی، یک اختلال زبانی که بر توانایی برقراری ارتباط تأثیر می گذارد، یکی از عوارض شایع سکته است. این می تواند از دشواری خفیف در یافتن کلمات تا ناتوانی کامل در صحبت کردن یا درک زبان گفتاری متغیر باشد.
افسردگی پس از سکته مغزی: افسردگی یک عارضه شایع و اغلب نادیده گرفته سکته مغزی است که تا 70 درصد از بازماندگان را تحت تاثیر قرار می دهد. این می تواند به طور قابل توجهی بر بهبود فیزیکی، تعاملات اجتماعی و کیفیت کلی زندگی تأثیر بگذارد.
زوال شناختی: سکته مغزی همچنین می تواند منجر به اختلالات شناختی، مانند از دست دادن حافظه، مشکل در توجه و تمرکز، و مشکلات در حل مسئله شود.
چالش‌های عاطفی و روانی: بازماندگان سکته مغزی اغلب به دلیل محدودیت هایشان، پریشانی عاطفی از جمله اضطراب، افسردگی و ناامیدی را تجربه می‌کنند.
فیزیوتراپی در منزل پس از سکته مغزی
فیزیوتراپی یک بخش مهم از توانبخشی پس از سکته مغزی است. هدف از فیزیوتراپی کمک به افراد مبتلا به سکته مغزی برای بازیابی حرکت، تعادل و هماهنگی است. فیزیوتراپیست ها با آموزش، پشتیبانی و تشویق به افراد کمک می کنند تا کارهایی را که قبل از سکته مغزی انجام می دادند، دوباره انجام دهند.
فیزیوتراپی پس از سکته مغزی می تواند مزایای زیادی برای افراد داشته باشد، از جمله:
- بهبود حرکت و عملکرد
- افزایش تعادل و هماهنگی
- کاهش خطر عوارض مانند افتادن
- افزایش استقلال در انجام فعالیت های روزانه زندگی
- بهبود کیفیت زندگی
فیزیوتراپی در منزل معمولاً در اسرع وقت پس از سکته مغزی شروع می شود. فیزیوتراپی زودهنگام می تواند به افراد کمک کند تا سریعتر و بهتر بهبود یابند.
طول مدت فیزیوتراپی در منزل پس از سکته مغزی متفاوت است و به شدت آسیب مغزی و میزان بهبودی فرد بستگی دارد. در برخی موارد، فیزیوتراپی ممکن است فقط چند هفته طول بکشد. در موارد دیگر، ممکن است برای چندین ماه یا حتی سال ها ادامه یابد.
تکنیک های فیزیوتراپی
تمرینات دامنه حرکتی: اینها حرکات ملایمی هستند که به بهبود انعطاف پذیری و تحرک در عضلات و مفاصل آسیب دیده کمک می کنند.
تمرینات تقویتی: هدف این تمرینات بهبود قدرت عضلات ضعیف شده، کمک به بازماندگان سکته مغزی برای بازیابی عملکرد و استقلال در فعالیت های روزانه است.
تمرینات تعادل و هماهنگی: این تمرینات به بهبود تعادل و هماهنگی، کاهش خطر سقوط و بهبود تحرک کمک می کند.
آموزش راه رفتن: این شامل تمرین راه رفتن با کمک یک درمانگر، استفاده از وسایل کمکی در صورت لزوم، برای بهبود الگوهای راه رفتن و طول گام است.
آموزش مجدد عصبی عضلانی: این شامل تمرینات و فعالیت های خاصی است که برای آموزش مجدد مغز و ماهیچه ها طراحی شده اند تا به روشی هماهنگ با هم کار کنند.
فعالیت‌های عملکردی: اینها فعالیت‌هایی هستند که کارهای روزانه را تقلید می‌کنند و به بازماندگان سکته کمک می‌کنند تا با استفاده از اندام‌های آسیب‌دیده خود به روشی کاربردی و هدفمند تمرین کنند.
تحریک الکتریکی: این تکنیک از تکانه های الکتریکی برای تحریک عضلات استفاده می کند و به بهبود قدرت و عملکرد عضلات کمک می کند.
آب درمانی: تمرینات مبتنی بر آب می تواند برای بازماندگان سکته مفید باشد، زیرا شناور بودن آب می تواند از عضلات و مفاصل ضعیف حمایت کند و حرکت را آسان تر و کمتر دردناک کند.
ماساژ درمانی: ماساژ می تواند به کاهش سفتی ماهیچه ها و بهبود گردش خون کمک کند، باعث آرامش و تسکین درد می شود.
بیشتر بخوانید :